برای دوستی پنج ساله‌مون

مسیر من و تو دوتا خط متقاطع بود که وسطش یه گره کور داشت به بزرگی پنج سال. اما کم کم شد دوتا خط موازی نزدیک به هم، انقدر نزدیک که میتونستیم دستای همو بگیریم اما تو مسیر هم نبودیم دیگه، دستامو دراز کردمو دستاتو گرفتم زمین خوردی باهات زمین خوردم، دویدی باهات دویدم، خندیدی انقدر خندیدم که گوش شیطون کر شه ولی یهو نمیدونم چی شد؟ زمین دهن وا کردو فاصله گرفتن خطامون،دوره دور شدیم عزیزم، داد زدیم تا صدای همو بشنویم ولی به جاش ناراحت شدیم از هم، قلبامون برای هم میتپید ولی کسی صداشو نمیشنید، اما یه روز موهامو باد اورد لای دستات، جلو که میرفتی نزدیک میشدیم ولی درد داشت عزیزم، میگفتیم دوست داشتن با درده خودمونو گول میزدیمو اون دوتا خط موازیو وصله پینه میکردیم ولی این روزا به هیچی اعتبار نیست. وصله پینه ها یه روز که دیگه نتونستیم همو ببخشیم پاره شدنو هردومون پرت شدیم، پرت شدیم تو یه خط جدید. حالا هرکدوم رفتیم پی خطامون به امید اینکه یه جایی باز تو کارمون گره بیفته و گذشته تکرار شه، یعنی میشه عزیزم؟





+ از دست رفتن دوستیا همیشه سخته ولی یه روز اتفاق میفته، یه روز که نمیفهمیم چی میشه و زمین دهن وا میکنه و.